Gitara klasyczna

W dzisiejszym poście omówię charakterystykę brzmienia i budowy gitary klasycznej. Na początek warto zapoznać się z nazwami poszczególnych części gitary, których będę używał do dalszego opisu jej części.



Jak widać na zamieszczonym wyżej obrazku gitara klasyczna składa się zasadniczo z trzech części na których można wyróżnić pozostałe elementy. Główne części to pudło rezonansowe do którego przymocowany jest gryf zakończony główką. Warto zaznaczyć, że w gitarach klasycznych gryf jest przyklejony do pudła rezonansowego, a nie jak to się zdarza często np. w gitarach elektrycznych - przykręcany. MOJA RADA: Przy tej okazji przypominam, że powinno się zwracać uwagę na miejsce w którym przechowuje się swoją gitarę. Nie powinno się jej trzymać w miejscach w których narażona byłaby na zmiany temperatury, czy też zbyt dużą wilgotność np. blisko kaloryferów. Więcej na ten temat w poście "Jak dbać o gitarę"

W pudle rezonansowym znajduje się otwór rezonansowy, który umożliwia zbieranie dźwięków wydobywanych przez drgające struny i naturalne nagłośnienie gitary. Również do pudła rezonansowego przymocowany jest mostek. W gitarach klasycznych, akustycznych i elektro-akustycznych występują mostki stałe przy których nie ma możliwości regulacji wysokości strun nad podstrunnicą (akcji strun).

Przez mostek przewija się i naciąga struny, a następnie nawija na klucze umieszczone w główce gitary. (Informacje dotyczące prawidłowego zakładania strun znajdziecie w poście "Jak założyć struny") Zanim jednak struny zostaną nawinięte na klucze, zostają oparte na tzw. siodełku. W siodełku wydrążone są specjalne rowki w których umieszcza się struny.
Na gryf nabite są progi pomiędzy którymi naciskamy palcami struny w celu wydobycia dźwięków. Na gryfie umieszczane są kropki lub różnorodne wzorki zwane inkrustacjami. Zwykle inkrustacje wykonane są z masy perłowej(w droższych gitarach z perły) i umieszczane są na progach (najczęściej na 5,7,12 ; rzadziej dodatkowo na 3,9,15) w celu łatwiejszego odnajdywania i określania numerów progów w trakcie gry. Kropki umieszcza się też w górnej części gryfu, aby gitarzysta nie musiał przechylać zbytnio gitary w trakcie gry w celu zauważenia na którym progu w danym momencie naciska struny. Niekiedy gitary posiadają inkrustacje zarówno na podstrunnicy jak i w górnej części gryfu. W gitarze klasycznej mamy dostęp do 12 progów.

MOJA RADA: W gitarach klasycznych zakłada się nylonowe struny i nie polecam zakładania strun metalowych do tego typu gitar. Na początku być może nawet nie byłoby widać żadnych niepożądanych skutków takiego zabiegu, aczkolwiek gitary klasyczne nie są do tego przystosowane, siła naciągu strun byłaby wyższa i po jakimś czasie gryf wygiąłby się oraz zacząłby się odklejać od pudła rezonansowego.

Gitarę klasyczną wykorzystuje się najczęściej w muzyce klasycznej i flamenco. MOJA RADA: Zachęcam do zapoznania się z twórczością takich sław gitary klasycznej jak Paco de Lucia, Al Di Meola czy John Mclaughlin.
Nie bez znaczenia jest fakt, że gitara klasyczna to gitara, z której wyewoluowała cała rodzina gitar akustycznych i elektrycznych. Jest to dosyć cichy instrument, z którego dźwięki wydobywa się za pomocą palców - nie jest to reguła, aczkolwiek taka jest technika gry najczęściej wykorzystywana w profesjonalnym użytkowaniu tej gitary. Ponadto profesjonalnie grając na gitarze tego typu przyjmuje się nieco inną postawe niż przy pozostałych. Wgłębioną część pudła rezonansowego opiera się na prawej części lewej nogi, a nie jak to się zwykło robić po prostu na prawej nodze - oczywiście w przypadku gitarzystów praworęcznych :-)

To wszystko na dziś. Następne porady gitarowe już jutro :-)

Pozdrawiam!